Αρκάς. Πολιτική ή αντι-ΣΥΡΙΖΑ γελοιογραφία;

Ο γελοιογράφος καλλιτέχνης αρκάς προχώρησε διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην παρακάτω δήλωση:

"ΕΚ ΤΗΣ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΕΩΣ: Έχουμε ήδη απαντήσει -παρ’ όλο που δεν οφείλαμε- στην ερώτηση: «γιατί ο Αρκάς δεν έκανε πολιτική σάτιρα πριν το 2015;». Εν τούτοις επειδή τα σχόλια συνεχίζονται το επαναλαμβάνουμε: Ο Αρκάς θεωρεί ότι ο πολιτικός αμοραλισμός, ο κομματικός τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση υπήρχαν πάντα, άλλα έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους μ’ αυτήν την κυβέρνηση, τόσο ώστε να τον αναγκάσουν να σχολιάζει αυτό που πάντα σιχαινόταν: την κεντρική πολιτική σκηνή. Απέναντι σ’ αυτή την αθλιότητα κανένας έντιμος άνθρωπος δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός".

Θα μπορούσα να απαντήσω βεβαίως να απαντήσω πολύ λιτά στο απόσπασμά του αντιστρέφοντας  το κείμενο του αρκά όπως:

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΡΚΑ μπορούμε να συμφωνήσουμε αν και δεν οφείλουμε ότι όντως ο αρκάς μπορεί να κάνει πολιτική σάτιρα μιας και κανείς δεν του το απαγόρευσε έστω κι αν δεν έκανε πριν το 2015. Ποτέ δεν είναι αργά! Εν τούτοις θεωρώ ότι ο καλλιτεχνικός αμοραλισμός και τυχοδιωκτισμός και η ανενδοίαστη εξαπάτηση τα οποία διαθέτουν κάποια πρόσωπα, έχουν φτάσει στον κολοφώνα τους με τα τελευταία σκίτσα του αρκά, τόσο ώστε να αναγκάζουν όλους εμάς να κάνουμε αυτό που πάντα σιχαινόμασταν: κριτική στον γελοιογράφο αρκά. Απέναντι σ’ αυτή την γελοιογραφική αθλιότητα (υπέρβαση των άγραφων νόμων της γελοιογραφίας) κανένας έντιμος άνθρωπος δεν δικαιούται να παραμείνει σιωπηλός. Γι’ αυτό είμαστε εδώ αγαπητέ αρκά. Για να σου απαντήσουμε!

Για να το δούμε αναλυτικότερα

Ο γνωστός ευφυέστατος και ταλαντούχος σκιτσογράφος ΑΡΚΑΣ προσπαθεί να απαντήσει στην κριτική που του ασκείται για την ενασχόλησή του με την «πολιτική» γελοιογραφία και την σκληρή κριτική που ασκεί αποκλειστικά στη κυβέρνηση, τον πρωθυπουργό και την κυβερνητική πολιτική.

Αρχικά ας λάβουμε υπόψη μας κάποια δεδομένα.

Ο ΑΡΚΑΣ είναι ένας πετυχημένος και από τους καλύτερους σκιτσογράφους στην Ελλάδα. Πολλές γενιές μεγάλωσαν με το ευφυέστατο χιούμορ του που ξεδιπλώνονταν από πετυχημένα περιοδικά ανάμεσά τους και περιοδικά της αριστεράς το ΑΝΤΙ και τον Σχολιαστή. Ακόμη περισσότεροι διάβασαν τα ξεκαρδιστικά αλμπουμάκια του.

Ο κάθε σκιτσογράφος έχει το δικαίωμα μην πω και την υποχρέωση να ασκεί κοινωνική και τρέχουσα πολιτική κριτική. Βεβαίως πολλοί μπορεί να συμφωνούν μαζί του, πολλοί να διαφωνούν. Συνεπακόλουθα και η στάση του κρίνεται αναλόγως. Ο κάθε σκιτσογράφος ακόμη περισσότερο έχει δικαίωμα και μπορεί να είναι ιδεολογικά ταγμένος κάπου και να υποστηρίζει τον ιδεολογικό του φορέα. Κάποτε αυτούς τους σκιτσογράφους (τους καλλιτέχνες γενικώς) τους ονόμαζαν με απαξιωτικό τρόπο «στρατευμένους καλλιτέχνες». Αυτοί οι στρατευμένοι καλλιτέχνες επίσης προέρχονταν κυρίως από το χώρο της αριστεράς και είμαι σε θέση να γνωρίζω ότι δεν έχαιραν καθόλου της εκτίμησης του συγκεκριμένου σκιτσογράφου. Αλλά κανέναν τότε δεν απασχόλησε αυτό (την απαξίωση εννοώ), ούτε καν τον ίδιο τον αρκά που τώρα φόρεσε τη στολή του νεοδημοκράτη.

Ας σκεφτούμε λοιπόν «τα παιδικά χρόνια του σκιτσογράφου αρκά», (δηλαδή τον πρότερο καλλιτεχνικό του βίο).

Ενώ τη δεκαετία του70 και 80 η χώρα προσπαθούσε μετά τη δικτατορία να σταθεί στα πόδια της και τιμημένοι σκιτσογράφοι σατίριζαν με το πενάκι τους το «η Καραμανλής ή τανκς», τα «σταγονίδια» του Αβέρωφ, το «δε θέλω ου» του Ράλλη, το καταποντισμό της δεξιάς, εμείς γελούσαμε με το κορίτσι με τα γένια τη Θέκλα, τον κόκορα του αρκά.

Το 80 αν και πολλοί γνωστοί σκιτσογράφοι δεν έμειναν σιωπηλοί στην πρώτη και πολύ περισσότερο στη δεύτερη τετραετία του ΠΑΣΟΚ με το σκάνδαλο Κοσκωτά και τον Κουτσόγιωργα, με τη κυβέρνηση Τζανεττάκη, με την οικουμενική. Το ίδιο και τη δεκαετία του 90 όταν κυρίευε ο εκσυγχρονιστικός σημιτισμός, οι ολυμπιακοί αγώνες, η κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος, εμείς συνεχίζαμε να γελάμε με τον Αρκά, με τους ήρωές του, με το Μια μέρα μετά, με τον ισοβίτη,

Όταν μπήκαμε στα μνημόνια και εκκολάφτηκε το αυγό του φιδιού ο φασισμός εμείς συνεχίζαμε να διαβάζουμε αρκά. Όταν άρχισαν να διαδραματίσουν ρόλο στην πολιτική σκηνή πρόσωπα όπως ο Καρατζαφέρης, ο Βελόπουλος, ο Βορίδης, ο Πλέυρης, ο Γεωργιάδης αλλά και ο Σαμαράς και ο διορισμένος Παπαδήμος εμείς συνεχίζαμε να γελάμε με τους ήρωες του αρκά, τα ζωάκια, όπως τον Καστράτο και τη Λουκρητία και τα γεροντάκια.

Όταν έγινε κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ ο αρκάς πήρε σαφή θέση ενάντια στη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, όχι ενάντια γενικώς στην εξουσία, αλλά στον ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό είναι δικαίωμά του. Όμως διάλεξε ως βήμα έκφρασης ένα από τα χειρότερα έντυπα για να εκφράσει την αντισυριζαϊκή λογική του, το καταδικασμένο στις συνειδήσεις προοδευτικών αλλά και δημοκρατικών ανθρώπων το ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ. Επέλεξε να διακωμωδήσει όχι το σύγχρονο πρόσωπο του πρωθυπουργού, αλλά την συμπεριφορά του ως μικρό παιδί που κατ’ αυτόν έχει ως συνέπεια τη δημιουργία του σημερινού αμοραλισμού του, του τυχοδιωκτισμού και της εξαπάτησης

Αποδέχομαι απόλυτα την ιδεολογική του πλέον στράτευση στο Νεοδημοκρατικό άρμα. Αναφαίρετο δικαίωμα του κι αυτό. Από κει και πέρα όμως οι δικαιολογίες που επικαλείται στο παραπάνω απόσπασμα για τους λόγους άσκησης πολιτικής σάτιρας είναι παιδαριώδεις. Η δημόσια απολογία του (αλήθεια γιατί ένοιωσε τόσο ενοχλημένος από την κριτική;) δυστυχώς τον ξεμπροστιάζει ως προσωπικότητα στρατευμένη στην αντι-ΣΥΡΙΖΑ λογική. Γίνεται χειρότερη ακόμη η συμπεριφορά του όταν κυριαρχεί ο αμοραλιστικός τρόπος ξεχνώντας ταυτόχρονα τα πάντα και υπερβαίνοντας τα όρια της γελοιογραφίας. Γίνεται καλλιτεχνικά τυχοδιώκτης (αποζητά την επιβεβαίωση λες και όση έχει αποκτήσει δεν τον φτάνει) όταν από τη μια υπηρετεί μια αντι-ΣΥΡΙΖΑ λογική και το σκίτσο του μπορεί να δημοσιεύσει ταυτόχρονα τόσο ο ακραίος φιλελεύθερος όσο και ο ακραίος αριστερός. Τυχοδιωκτικά δηλαδή εκμεταλλεύεται την ιδεολογική οπτική γωνία του καθενός. Ένας είναι ο εχθρός του, ο ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος ας μη γελιόμαστε κι ας μην κοροϊδεύει τον εαυτό του. Δεν κάνει επ ουδενί πολιτική γελοιογραφία, δηλαδή δε κρίνει όλη την πολιτική, (σκάνδαλα π.χ) τα πρόσωπα και τα κόμματα της χώρας, αλλά κάνει μόνο αντι-ΣΥΡΙΖΑ γελοιογραφία. Πολιτική γελοιογραφία ανεξάρτητη κάνεις όταν σατιρίζεις τους πάντες. Το κακό είναι ότι ο ίδιος ο αρκάς με τα σκίτσα του το παραδέχεται, δίνοντας άφεση αμαρτιών στο παλιό πολιτικό κατεστημένο. Για την εξυπηρέτηση αυτής της αντι-ΣΥΡΙΖΑ λογικής χρησιμοποιεί οποιοδήποτε ψέμα κυκλοφορεί η αντιπολίτευση και επειδή το αναπαράγει στο πλαίσιο της τέχνης του με υπερβολή θεωρεί αμοραλιστικά ότι δεν τον αγγίζει τίποτε.